Do ekipy Odry Opole, a właściwie jej rezerw przeszedł na jesieni 1999 r. Prezentował się na tyle dobrze, iż już wiosną 2000 r. wskoczył do I składu, w którym miał pewne miejsce, aż do końca Sezonu 2002/2003*.
Od 2003 r. przywdziewał barwy Skalnika Gracze, Swornicy Czarnowąsy, Śląska Reńska Wieś, LZS Sławice oraz Orła Źlinice.
* Rundę wiosenną 2001/2002 zaliczył w Fortunie Głogówek.
Krystian Blana (piłkarz, 1 września 1953);
Adam Bonia (piłkarz, 1 września 1939);
Wiktor Morcinek (piłkarz, 6 września 1961);
Z jego osobą wiążą się co prawda kontrowersje (niesławny Sezon 2000/2001 – red.), niemniej w tym dniu nie będziemy o tym szerzej pisać. W barwach „niebiesko-czerwonych” rozegrał bowiem wiele udanych spotkań, dzięki którym Opolszczyzna znów liczyła się na ligowej mapie Polski (1999/2000: II liga – 8. miejsce, 2000/2001: II liga – 4., Półfinał Pucharu Polski 2000/2001 – red.).
Po opuszczeniu Opola, były napastnik Zagłębia Lubin i Widzewa Łódź zaczepił się na krótki okres w Lechu Poznań. Następnie, po kilkuletniej przygodzie ze Spartą Miejska Górka (2002-2008), rozpoczął pracę w zawodzie szkoleniowca (obecnie Dragon Jaczów – red.).
Dominik Franek (piłkarz, 6 sierpnia 1984);
Zbigniew Czajkowski (piłkarz, 9 sierpnia 1972);
Przemysław Trytko (piłkarz, 26 sierpnia 1987);
Zbigniew Janik (ruch kibicowski, 27 sierpnia 1959)
Adam Berbelicki (piłkarz, 29 sierpnia 1980);
W barwach „niebiesko-czerwonych” występował w l. 1993-1998 i 2000-2005. Było mu dane posmakować I-ligowej piłki (52 spotkania, 14 bramek w barwach Ruchu Radzionków – red.). Równie dobrze szło mu na parkiecie. Jako reprezentant Polski brał udział w MŚ w piłce halowej (Hongkong ’92; 4 trafienia – red.).
Dla urodzonego 22 lipca 1990 r. w Osogu (Nigeria) zawodnika, chęć notorycznego wchodzenia w ryzykowne dryblingi była chyba częścią życia, dla widowni zaś… solą w oku. Bo jak można o zdrowych zmysłach w fenomenalny sposób zwieść trzech rywali, by zamiast strzelać na pustą bramkę chcieć „pokiwać” się jeszcze z golkiperem? Skutek… wiadomy. Tak, tak. Swego czasu nas wszystkich to irytowało. Ale „dzisiaj” można nawet docenić starania Nigeryjczyka, który zadziwiał nas swoim boiskowym szaleństwem (w Sezonie 2008/2009: 1 bramka – red.).
O tym, że drzemie w nim wielki talent przekonaliśmy się w Sezonie 2010/2011, kiedy to reprezentując barwy I-ligowej (po reformie z Sezonu 2008/2009 – red.) Floty Świnoujście został z dorobkiem 20. bramek najskuteczniejszym piłkarzem rozgrywek.Urodzony 20 lipca 1976 r. w Bamenda (Kamerun), znany jest przede wszystkim w występów w Pogoni Szczecin. Niemniej to w Opolu zauważono jego niesamowity ciąg na bramkę. Co prawda w Varcie Namysłów (1997/1998) i Avii Świdnik (jesień 1998/1999) nie prezentował się źle, ale to właśnie w stolicy polskiej piosenki pokazał drzemiące w nim możliwości.
Był główną siłą napędową „niebiesko-czerwonych” w Sezonach 1998/1999 (wiosna) oraz 1999/2000. Ku zaskoczeniu miejscowych kibiców, przed rozgrywkami 2000/2001 opuścił opolską ekipę, wybierając ofertę ze Szczecina.
Wojciech Tyc – bo o nim mowa – był czołowym napastnikiem Odry Opole w latach jej świetności. Znany był również ze swej bezkompromisowości, co odczuł na swej skórze nawet Antoni Piechniczek.
Przy Oleskiej Wojciech Tyc występował w l. 1972-1981. W tym czasie zdobył Puchar Ligi 1977, Mistrzostwo Jesieni 1977/1978, a na deser… zagrał w Pucharze UEFA 1977/1978. Z indywidualnych sukcesów warto wspomnieć o tytule króla strzelców II ligi, który zdobył wespół z Januszem Kupcewiczem z Arki Gdynia (Sezon 1974/1975, 14 bramek – red.).
Obowiązki I trenera przejął z rąk Roba Delahaije, z którym pożegnano się w dość gorących okolicznościach (17 kwietnia 2008 r. – red.). Zadanie postawione przed nim przez Zarząd OKS – utrzymanie – zdołał z powodzeniem wypełnić (13. pozycja – red.).
Sam został zdjęty ze stanowiska szkoleniowca opolan 22 grudnia 2008 r. przez Piotra Rzepkę.
Andrzej Prawda (trener, 10 lipca 1951);
Marcel Surowiak (piłkarz, 14 lipca 1982);
Grzegorz Kochanowski (piłkarz, 19 lipca 1985);
Ferdinand Chi Fon (piłkarz, 20 lipca 1976);
Dodatkową atrakcją dla jej kibiców były I-ligowe derby o miano najlepszej jedenastki Regionu z jedenastką Odry Opole. W nich zaś – o dziwo – lepiej prezentowali się podopieczni Anatola Muszali (4 mecze, 2 zwycięstwa – 1 remis – 1 porażka).
Warto przypomnieć o tej pięknej rocznicy, gdyż opolsko-raciborskie kontakty przez lata cechowały się bardzo dobrą współpracą. Raciborska piłka dała OKS-owi tej miary zawodników, co: Manfred Urbas, Bernard Altaner, Krystian Gruszka, Paweł Jermakowicz i Krystian Blana.Na ich tle indywidualny dorobek najskuteczniejszych zawodników Odry wydaje się o wiele skromniejszy. Adam Setla poprzestał na 12. trafieniach, zaś Sebastian Deja z Michałem Filipowiczem na 8.