Sukcesy krajowe: wicemistrz 1960 (z Legią), 3. miejsce 1963/1964 (z Odrą)
Z początkiem lutego 2008 r. związał się z „niebiesko-czerwonymi”, mając poważne zasługi w utrzymaniu opolan na froncie II ligi. W kolejnym Sezonie (2008/2009 - red.) nie był już jednak w stanie uchronić zespołu przed spadkiem. Po zakończeniu rozgrywek odszedł Do Polonii Słubice.
Sukcesy klubowe: mistrz Polski 2006/2007 (z Zagłębiem).
Był uosobieniem wierności klubowym barwom, co w dzisiejszych czasach jest wartością – niestety – względną. Trafił jednak na zły okres w historii „niebiesko-czerwonych”. Klub tułający się wówczas pomiędzy II, a III ligą nie dał zawodnikowi zbyt wielu szans wybicia się na arenie krajowej.
Sukcesy klubowe: 1/8 Pucharu Polski 2007/2008 i 2008/2009 (z Odrą).
Marek Tracz (piłkarz, 2 lutego 1975);
Grzegorz Bryłka (piłkarz, 2 lutego 1972);
Marcin Niemczyk (piłkarz, 2 luty 1996);
Tomasz Nakielski (piłkarz, 3 lutego 1976);
Andrejs Prohorenkovs (piłkarz, 5 lutego 1977);
W l. 1958-1966 rozegrał w I lidze 150 spotkań, 30-krotnie trafiając do siatki przeciwnika. Jego udziałem było 3. (w Sezonie 1963/1963) i 4. miejsce w lidze (1962), miano trzeciej drużyny Pucharu Polski (1961/1962) oraz Półfinał Pucharu Intertoto (1964). Jako szkoleniowiec największe sukcesy święcił w Jagiellonii Białystok (awans do II ligi w l. 1974/1975, 1979/1980.
Na Górnym Śląsku błyskawicznie się zaaklimatyzował, debiutując w wieku 19-lat w kadrze Henryka Apostela (13 kwietnia 1993 r. przeciwko Finlandii – red.). Po sześciu latach spędzonych w Katowicach, Ledwoń w 1998 r. wybrał ofertę gry w Bayerze Leverkusen. Po dwuletniej przygodzie z niemieckim futbolem (w Sezonie 1999/2000 zaliczył jeszcze Fortunę Kolonia – red.), nasz bohater wybrał kierunek austriacki. W l. 2000-2008 reprezentował barwy Austrii Wiedeń, Admiry Wacker Mödling, Sturmu Graz i Austrii Kärnten.
Zmarł w tragicznych okolicznościach 11 czerwca 2008 r. w Klagenfurcie.
8 stycznia 1958 r. urodził się czołowy polski obrońca lat 80-tych, Roman Wójcicki.
W l. 1976-1980 reprezentował barwy Odry Opole (następnie m.in. Śląska Wrocław, Widzewa Łódź, FC 08 Homburg i Hannover 96). W reprezentacji debiutował 12 kwietnia 1978 r. (Polska - Irlandia 3:0 - red.). Pożegnalny występ zaliczył zaś 3 czerwca 1989 r. (Anglia - Polska 3:0 - red.). W drużynie narodowej rozegrał w sumie 62 spotkania, uzyskując 2 trafienia (w 1984 r. przeciwko Chinom oraz trzy lata później w dramatycznym spotkaniu el. ME w Budapeszcie - red.).
Na niwie reprezentacyjnej spełniony (medal z MŚ 1982, uczestnik w 1978 i 1986 - red.), na ligowych boiskach niekoniecznie. W barwach Odry (w Sezonie 1978/1979 - red.), zajął "rozczarowujące" 5. miejsce. Ze Śląskiem (1981/1982) i Widzewem (1982/1983) tylko wicemistrz. Po wyjeździe do Niemiec pokazał się jeszcze z dobrej strony w Hannover 96 (1989-1993) - z którym w 1992 r. zdobył Puchar Niemiec - po czym w 1995 r. przeszedł na piłkarską emeryturę.
Wobec nie napawającej optymizmem pogody, a mając trochę „wolnego” wzięliśmy się za statystyczne opracowanie minionej rundy, która w największym skrócie przedstawia się następująco.
7 – Frank Adu Kwame (LZS Piotrówka), Łukasz Halama (Pniówek Pawłowice Śląskie), Sebastian Hendel (Górnik Wesoła-Mysłowice), Rafał Samborski (Start Namysłów)
6 – Dawid Hanzel (Przyszłość Rogów), Kamil Karcz (LKS Czaniec), Łukasz Mieszczak (Polonia Łaziska Górne), Łukasz Moneta (LZS Leśnica), Adam Setla (Odra Opole), Kamil Sobala (Skra Częstochowa), Marek Sobik (Przyszłość Rogów), Dawid Tomanek (Szczakowianka Jaworzno), Robert Żbikowski (Przyszłość Rogów)
Czasy Edwarda Gierka przyjęło się wspominać z pewnym sentymentalizmem. Pod przywództwem I sekretarza KC PZPR (1970-1980 - red.), PRL otworzył się na Zachód. Co prawda koszty tego "otwarcia" przyszło nam potem spłacać do 2012 r., niemniej w świadomości większości społeczeństwa ów technokrata jest pozytywnie oceniany. Bo czyż idea zmodernizowanej, a przez to bogatej Polski - nie jest "marzeniem" o które warto walczyć? Również w sporcie "ręka" I sekretarza była widoczna. Ale o tym już się ówcześnie nie mówiło (z różnych powodów).