Występując na pozycji obrońcy (1976-1986) był uczestnikiem największych sukcesów klubu (Puchar Ligi: 1977, występ w Pucharze UEFA 1977/1978, Mistrz Jesieni 1977/1978), jak i jego dramatycznego upadku (spadek do II ligi: 1980/1981, a w Sezonie 1983/1984 do III ligi).
Ostatni z wielkich (z I-składu Antoniego Piechniczka) jeszcze w 1986 r. zagrał kilka meczów dla Gwardii Opole. Następnie zawiesił buty na kołku i w 1988 r. wyjechał do Kanady.