Tadeusz Iwańciów swoją przygodę z piłką nożną rozpoczął w 1934 roku w „Pogoni” Lwów. Od 1945 roku występował już w „Odrze” Opole, na ogół na lewej pomocy. Należał do szczególnie ofiarnych i ambitnych zawodników. Z tych cech znany był kibicom piłkarskim w Opolu aż do 1960 roku, kiedy to przestał uprawiać piłkę nożną.
Nie zrezygnował natomiast z ulubionego tenisa a wyniki jakie uzyskiwał, najlepiej ilustruje fakt piastowania przez 17 lat tytułu mistrza województwa opolskiego, w grze pojedynczej i podwójnej. W znacznej mierze dzięki niemu drużyna „Odry” zajęła I miejsce w 1948 roku w Federacji „Budowlanych” a Puchar do dziś stanowi jedno z najcenniejszych trofeów klubu. Iwańców należał do nielicznych sportowców, mogących się wykazać doskonałymi wynikami w różnych dyscyplinach.
Grał np. w hokeja zarówno w „Odrze” jak i „Budowlanych” w pierwszych drużynach. Występował w reprezentacji Federacji „Budowlanych”. Nielaba emocje przeżyli widzowie na meczu „Pafawagu” Wrocław – Opole, gdy Iwańców – występował w wadze lekkiej – znokautował mistrza Dolnego Śląska Górskiego. Boks należał także bowiem do dyscyplin uprawianych przez Iwańciowa.
3 maja 1970 roku grając wspólnie z synem zdobył mistrzostwo w wojewódzkim turnieju 1-majowym z okazji ćwierćwiecza wyzwolenia Ziem Zachodnich i Północnych jaki odbył się w Kędzierzynie.
Jest posiadaczem srebrnej odznaki Polskiego Związku Hokeja na Lodzie i złotej odznaki „Odry” Opole. Pełnił funkcję prezesa Okręgowego Związku tenisowego oraz był sędzią szczebla centralnego w hokeju. Należał do działaczy zawsze chętnych do udzielania pomocy i dzielenia się swoim doświadczeniem, z którego korzystało szereg zawodników.
Trening prowadzony przez Tadeusza Iwańciówa na kortach przy ul.Luboszyckiej w Opolu [wideo]
